Clubgeschiedenis

Background

CLUBGESCHIEDENIS

De beginjaren

Begin jaren 1970 ontstond het idee, in de jeugdvereniging KIBOETS, om eens iets te organiseren wat nooit eerder in Hamme te zien geweest was. De Jeugdvereniging was gelegen in de lokalen van het voormalige Volkshuis, Kapellestraat te Hamme.

Men zou de leden verrassen op een Judo demonstratie.

Voor deze demonstratie werd beroep gedaan op de heren François Renders en Pierre De Rop. Beiden leidden toen de trainingen bij Judo-club Lebbeke.

De demonstratie ging door in de zaal van het Volkshuis eind mei 1971. De belangstelling voor deze demonstratie was groot en de zaal zat propvol jonge mensen die weinig of nog nooit kennis gemaakt hadden met deze, voor Hamme, onbekende sport. Tijdens de demonstratie werden alle aspecten van het Judo aan het publiek getoond wat onthaald werd op een enorm enthousiasme.

Na de demonstratie werd vanuit François Renders en Pierre De Rop de vraag gesteld of er eventueel geïnteresseerde kandidaten waren die zich geroepen vonden om eventueel te starten met Judotrainingen in Hamme. Al gauw stonden enkele mensen aan te schuiven om hun naam en adres over te maken aan de trainers. Een vijftiental namen werden genoteerd.

Hamme zou dus in de maand september 1971 starten met Judotrainingen.

Door François Renders en Pierre De Rop werden tussen mei 1971 en september 1971 organisatorische en technische maatregelen genomen om te kunnen starten met deze trainingen. Begin september 1971 werd een bijeenkomst gepland met de geïnteresseerde kandidaat Judokas. Kimono’s werden gepast en een voorlopige tatami werd ter plaatse gebracht. Er werd dan ook tevens gezorgd voor aansluiting van de leden bij één van de toenmalige Judo-bonden. Halfweg september werd de eerste training gelegd.

Uiteindelijk stonden drie Hamse kandidaat Judoka’s klaar om hun eerste schreden te zetten op de Hamse tatami. Andre Ruys, Dirk Van Buyten en Frank Lepouttre deden de eerste Rai-groet op de tatami op Hamse bodem.

Krantenartikel 1976

Ten tijde van het volkshuis

Deze tatami werd gelegd op de tegelvloer van zaal Volkshuis. Hij bestond uit enkele grote zakken die gevuld waren met houten schaafafval. De zakken werden achter en naast elkaar gelegd. Nadien moest worden gezorgd dat het schaafafval gelijkmatig over de oppervlakte in deze zakken werd verdeeld. Eens deze procedure nauwkeurig beëindigd was diende men een zeil over deze zakken te leggen en licht aan te spannen om een min of meer egale ondergrond te verkrijgen. Dan pas kon worden gestart met de Judotraining. Er mag gezegd worden dat het plaatsen van de tatami al een opwarming op zichzelf was.

Enkele weken werd met het drietal mensen op dinsdagavond en donderdagavond op deze manier getraind.

Mondjesmaat kwamen nieuwsgierigen eens een kijkje nemen naar het Judo in Hamme. Wij denken hier dan aan namen zoals, De Rechter Jeaninne, Vanderhaegen Leo en René, Vercammen Dirk en Jo (onze excuses voor eventuele namen die vergeten zijn in deze eerste dagen.)

Een groot struikelblok bij deze sport in Hamme was het probleem van locatie van de trainingen. De Dojo was gelegen in het ……………,lokaal van de ………(zelf in te vullen).

Velen hebben een drempel moeten overwinnen om zich aan te sluiten tot zij zich konden inprenten dat het Judo een sport is dat onafhankelijk moet zijn en is, van eenieder zijn politieke overtuiging.
Enkele maanden na de eerste training werd door het stijgende aantal leden Judoclub Jitsu-Kwai Hamme gesticht. Namen zoals Wardjen De Rechter, Bill Vercammen, Jozef Vanderhaegen zouden nog lang in onze club weerklinken. ( Ons Suzanne en ons Louwieken soms nog harder) Een bestuur met voorzitter Ruys André werd gevormd en statuten werden opgesteld. Hoofdtrainer werd Pierre De Rop. Er werd steeds harder en harder getraind en algauw waren enkele talentvolle Judoka’s in Hamme aan de slag.

Probleem werd natuurlijk onze Tatami.

Door het stijgend aantal leden en de intensiteit van de trainingen bleven de gevulde zakken schaafafval niet overal even dik. Het schaafafval verplaatste zich zodanig dat er werd getraind bijna vrijwel op enkel maar een zeil. Kwetsuren; dikke handen, blauwe ellebogen en bloedneuzen bleven niet uit. Zachtjes aan werd de tatami vervangen door eerst rubber matten( slechts 10mm dikte, later door matten in de vorm zoals wij die nu kennen maar dan gevuld met in elkaar geweven stro. .

Inmiddels werd de tatami uitgebreider en werd reeds de helft van het caf? Volkshuis in beslag genomen qua oppervlakte van de tatami. De gordijnen werden tijdens de trainingen niet dicht gedaan wat leidde tot nog meer toevloed van leden.

anekdote: voor sommige leden was de uitbreiding van oppervlakte van de tatami zeer welkom. Zij konden zich permitteren om ongemerkt en tijdens de training tot aan de toog te gaan en rap een pintje te drinken.

Inmiddels ontpopte Edward De Rechter zich tot een echte drijfveer achter en in onze Judo-club en moet gezegd worden met volle steun van zijn echtgenote Suzanne. De voorzitter werd Gustaaf De Clippeleir. Woelige bestuursvergaderingen volgden elkaar op. Ruzie roepen en tieren doch op het einde was iedereen tevreden en meestal goed geladen. Het Judo in Hamme begon te leven.

Groepsfoto 1976

Volkshuis 1976

Onze eerste successen

Jaren verliepen verder en er werd hard gewerkt. Pierre De Rop had in de periode van het ontstaan van Jitsu-Kwai eveneens een judoclub te St.Gillis Dendermonde gesticht. Met deze club werden na het eerste jaar van training, interne kompetities gehouden. Zo om de twee maanden werd er wel eens een wedstrijd tussen Hamme en Dendermonde georganiseerd in een of ander zaaltje.

Uit deze kompetities bleek algauw dat er zowel in Dendermonde als in Hamme jongens en meisjes waren die in de beginschoenen stonden om een degelijke competitiejudoka te worden. Dank zij Francois Reynders, trainer van Judoclub Lebbeke, leerden Hamme en St. Gillis rustig aan het competitieritme.

Uiteraard stonden vernoemde clubs steeds in de schaduw van het grote Zele.
Niettegenstaande dat werden wij regelmatig uitgenodigd om trainingen te volgen te Zele en kwamen judoka?s uit Zele ons regelmatig een sportief bezoekje brengen. Hamme was in 1974 aangesloten bij de Vlaamse Liga. Een van de Belgische Judobonden. In dit jaar mocht Hamme het “Kampioenschap van België, Kadetten” organiseren. Hamme kon tijdens dit Kampioenschap twee podiumplaatsen veroveren. Dat was het begin van een toch wel succesvol competitietoekomst van de Hamse Judo.

Enkele namen die Judoclub Jitsu Kwai sierden zijn zeker René en Leo Vanderhaeghen, Jo Vercammen, Patrick Ruys, Patrick De Mey, Sabine Van De Walle, Christianne De Cock, De Sterck Maria, Ludo Vanhandenhove, Carl en Peter Van Hese en onze , niet te vergeten , Constant Van den Bossche, enz. verder, mijn excuses voor diegene die niet werden vermeld.

Na enkele jaren trainen kon Hamme zijn eerste zwarte gordel vieren. René Vanderhaegen behaalde in 1976 de begeerde 1e dangraad. Dit was in feite een grote stap voor Jitsu-Kwai Hamme.

Vele kompetities werden bijgewoond en het is gekkenwerk om iedere behaalde podiumplaats te vermelden. Er mag wel vermeld worden dat Hamse judokas zich konden selecteren in Provinciale ploegen als Nationale ploegen.

Op een of andere manier kregen wij van Valère Steegmans zijn sympathie Deze persoon was de eerste Belg die een Bronzen medaille had behaald op de Olympische Spelen ergens in de jaren zestig. Ook aan hem dankt de club heerlijke momenten.
Pierre De Rop vond het stilletjes aan tijd om het wat rustiger aan te doen. René Vanderhaeghe was “de” bekwame opvolger van Pierre De Rop. René Vanderhaeghe beheerste het technisch judo als geen ander. Bijscholingen, zelfstudie en bijwonen van lessen van Grootmeesters uit Japan waren voor hem zijn hobby en sport. Stilletjes aan werd Vanderhaeghe René een bekwaam trainer.

Zijn technieken en vaardigheden in competitiejudo werden op een zorgvuldige wijze overgebracht tijdens zijn trainingen.

Krantenartikel 1976

Leo, Patrick en René

Eerste zwarte gordel

Op zoek naar een betere locatie

Op sportief vlak liep alles gesmeerd. Wat een niet onbelangrijk nadeel werd was de judozaal. Steeds meer successen op competities lokten ook meer nieuwsgierigen naar het judolokaal. Jaren aan een stuk werd er getraind op een te nauwe en te enge dojo. Er was dringend noodzaak aan een ruimere dojo. Al de hoop werd eind de jaren zeventig gevestigd op de nieuwe sporthal die in het Meulenbroek zou worden gebouwd.

Er mag gezegd worden dat aan een ruime Dojo niet werd gedacht. Begin de jaren tachtig (1982) opende Sporthal “De Wuiten” zijn deuren. Er werd een overeenkomst bereikt en Jitsu Kwai Hamme had zijn eigen ruimere en vaste Dojo.
De club heeft niet alleen gelukkige momenten gekend, ook van droevige tijden werden zij niet gespaard. De Clippeleir Gustaaf, jaren voorzitter, was niet meer.Een nieuw gezicht in het Hamse bestuur had was inmiddels verschenen. Jean Portaels werd de nieuwe voorzitter . Hij zou na een korte periode van voorzitterschap door Lowieke Heirwegh, deze opvolgen. De nieuwe voorzitter was niet enkel van plan om de club vooruit te helpen doch zijn sportieve inzet mag eveneens vernoemd worden.

Jeugd ontpopte zich tot steeds tegenwoordige deelnemers aan competities. Jaren is dit zo al en wij hopen dat dit nog jaren kan duren.

Er moet vermeld worden dat er niet alleen naast een Herenploeg ook een Damesploeg werd opgericht. Doch, na een tijdje en bij gebrek aan dames werd deze ploeg opgedoekt. De herenploeg Hamme, was in zijn afdeling steeds geen ploeg om zonder handschoenen aan te pakken. Hamme was steeds een te vrezen tegenstander. Er werden jaar na jaar goede resultaten geboekt, doch promotie daar grepen we telkens naast.

Jammer genoeg vond René Vanderhaeghe midden de jaren negentig zijn tijd gekomen. Lichaam en mentale druk begonnen zo zwaar te wegen dat hij het sportieve vaandel overdroeg aan Peter Van Hese.

Sportvedettenavond: demonstratie met Ingrid Berghmans

De huidige situatie

Na het vertrek van Ren? hadden de seniors het efkes moeilijk. Met nog nauwelijks enkele seniors op de mat werd er toch verder getraind. Een seniorenploeg kon nog nauwelijks worden samengesteld. Daarentegen werd de jeugd alsmaar groter in aantal.

Tot eind de jaren negentig wij bezoek kregen van vijftal judoka?s uit Zele. De vraag kwam of zij welkom waren in onze club.Er was weinig overleg nodig om die mensen te laten overkomen vanuit Zele.

Oef en oeps, de seniorentraining groeide opnieuw uit tot een aanwezigheid op de tatami van geregeld twintig judoka?s.De trainingen groeiden meer en meer uit tot competitieve trainingen en de massa ervaring die de mensen uit Zele meebrachten begonnen stilaan bij de jeugd zijn vruchten af te werpen.

Na twee jaar trainen behaalde de herenploeg eindelijk promotie naar 2? afdeling.Deze overgang was uniek in het Hamse Judo. Eerlijk moeten wij toegeven dat wij zonder die sportieve steun en meerwaarde van de mensen uit Zele er misschien nooit toegekomen waren om promotie te maken.

Dames werden steeds meer en meer gemotiveerd om eveneens terug te starten met een ploeg. Resultaten zullen op termijn wel behaald worden.

Twee mensen verlieten naar jarenlang geleverde inspanningen en wegens gezondheidsredenen ons grondgebied en de club. Ward en Suzanne waren noodgedwongen te verhuizen naar zee. Dit betekende dan ook voor de club dat al het werk dat Ward en Suzanne op zich hadden genomen moest worden herverdeeld. Jarenlang lette Suzanne erop dat op tijd en stond het lidgeld werd ontvangen. O wee diegene die een dag te laat was. Ward heeft jarenlang het secretariaat op zich genomen.

2001 vierde Judoclub Jitsu Kwai zijn dertigjarig bestaan. Voor diegene die nog van in het begin aangesloten zijn dertig jaar is niet niks. Onafgebroken blijven bestaan onder dezelfde naam is een prestatie.

Het bestuur heeft gedurende deze dertig jaar niet stilgezeten. Meerdere terugkerende activiteiten werden bedacht. Zo is er reeds naar lange traditie het jaarlijkse feest waartoe leden van de club worden uitgenodigd om tijdens een gezellig samen zijn te genieten van een zeer uitgebreide maaltijd. De niet leden kunnen dan deelnemen aan een zeer democratische prijs.

Bij deze maaltijd, die jaar na jaar op een uitstekende kwaliteit en bereiding kan rekenen, mag de club steeds rekenen op onze meesterkok de “Ludo”. Deze persoon mag zeker vernoemd worden als schatbewaarder-bestuurslid en coach van de herenploeg. Ludo was steeds een vaste waarde in de herenploeg en was steeds aanwezig op de trainingen tot een blessure en opratieve tussenkomsten hem van de mat hielden.

Onze club kan enkel overleven door zijn leden en milde steun van onze sponsors. Zonder lidgeld en sponsorgeld kan geen enkele club overleven. Hamme heeft steeds gestreefd om het lidgeld zo laag mogelijk te houden. Er mag gezegd worden dat Hamme een van de goedkoopste judoclubs is in de omgeving. Niettegenstaande onze kleine inkomsten trachten wij reeds jaren aan een stuk toch kwaliteit in opleiding en training te bieden.
Het is in de club dan ook reeds een lange traditie dat zowel senioren ? recreatieve en zelfs jeugd een partij vrienden zijn die samen op de tatami sportieve prestaties kunnen en willen leveren. Het is ook reeds een zeer lange traditie dat er in onze club discipline, respect en zelfbeheersing heerst .

In 2007 verhuist de club van de sportzaal in de Wuiten naar een eigen dojo met cafetaria. De dojo werd door de club zelf gebouwd en bevindt zich achteraan de parking van sporthal De Veerman.
Video bouw dojo

Door het eigen beheer van de dojo kent de club een exponentieel succes in het aantal leden. In 2010 zijn er een 140-tal leden aangesloten waarbij er in de eerste en tweede groep drie trainers op de mat staan om de trainingen voor de vele jonge judoka’s mee in goede banen te leiden. Alle leden worden nog steeds verwend door hoogstaande trainingen en ze kunnen jaarlijks meedoen aan een judoweekend, een Sinterklaasfeest, een pannenkoekentornooi enz. De club leeft en bloeit en dat vertaalt zich ook in wedstrijdresultaten van jong en oud. In 2009 wint de interclubploeg van de mannen de hyundia-cup in vierde afdeling en stijgt ze na een minder jaar opnieuw naar derde afdeling. Gesterkt door dit succes gaan ook de jongste leden op zoek naar trofeeën en schuimen ze de tornooien af om de eer van Jitsu-Kwai Hamme hoog te houden.

 

 

Frank Lepouttre, Stefan Van der Aa

JITSU-KWAI HAMME

Background